چکیده
این اقدام پژوهی به بررسی ارتباط بین هوش هیجانی و هوش شناختی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تیز هوش و عادی پرداخته است. در این اقدام پژوهی دانش آموز تیز هوش و عادی به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب می‌شوند. سپس پرسشنامه‌ی بهره‌ی هیجانی بار – اون و ماتریس‌های پیشرونده ریون بر روی هر دو گروه اجرا شد

نتایج این اقدام پژوهی نشان داد که هوش هیجانی دانش آموزان نسبت به هوش شناختی همبستگی بیشتری با پیشرفت تحصیلی دارد و میزان این همبستگی در گروه دانش آموزان تیز هوش بیشتر از گروه دانش آموزان عادی می‌باشد.

واژه‌های کلیدی

هوش هیجانی؛ هوش شناختی، پیشرفت تخصیلی، دانش آموزان تیزهوش

مقدمه

در تمام نظام‌های تعلیم و تربیت، میزان پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان شاخص موفقیت در فعالیت‌های علمی و آموزشگاهی است. یکی از عوامل مهم در تعیین موفقیت تحصیلی هوش شناختی است که به وسیله هوش مورد سنجش قرار می‌گیرد. اگرچه نمره  آزمون هوش می‌تواند ملاک نسبتاً خوبی برای تعیین موفقیت افراد باشد اما باید توجه داشت که این‌گونه آزمون‌ها قادر به اندازه‌گیری همه  جنبه‌های هوش نیستند. به طور کلی، آزمون‌های هوش بیشتر به سنجش توانایی درک امور انتزاعی می‌پردازند. زمانی که مطالعه  هوش، آغاز شد بر جنبه‌های شناختی آن نظیر حافظه و حل مسأله تأکید شده است، و باتوجه به این‌که عوامل دیگری از جمله انگیزش، علاقه به تحصیل، محیط مناسب و غیره نیز در پیشرفت تحصیلی دخالت دارد، بنابراین با به دست آوردن هوش بهر با قاطعیت نمی‌توان در مورد موفقیت تحصیلی دانش‌آموزان نظر داد در گذشته، IQ به‌عنوان یکی از مهم‌ترین تعیین‌کننده‌های موفقیت در نظر گرفته می‌شد و در نتیجه در آموزش نیز بر تیزهوشی تحصیلی در شکل نمرات آموزشی تأکید می‌شد. اما اکنون تحقیقات نشان می‌دهد که IQ به تنهایی اندکی از پیشرفت در زندگی و کار را پیش‌بینی می‌کند.