توضیحی مختصر از متن فایل  :

مقدمه:
از امكان به ‏دست ‏آمده تشكر می كنم تا برخى مسائل فراروى جامعه ‏ى هنرى و جامعه ‏ى روشنفكرى در ايران را از ديدگاه علم جامعه ‏شناسى بشكافم و سؤالات مطروحه توسط نشريه‏ ى وزين بيناب را درباره‏ ى جامعه‏ شناسى هنر پاسخ بگويم. قبل از پاسخ‏گويى به سؤال‏ هاى مطروحه، دو مطلب را می ‏بايست من‏باب مقدمه در ميان گذارم. نخست اين‏كه جامعه ‏شناسى هنر يكى از زيرتخصص‏ هاى متعدد علم جامعه‏ شناسى است كه خود علم و حرفه‏اى تخصصى است در همان حد كه علم اقتصاد و علوم و حرفه‏ هاى ديگر مانند پزشگى و روان‏كاوى و روان‏شناسى تخصصى هستند. و بنابراين براى ورود به مباحث آن، به عنوان يك پيشنياز، آشنايى با مبانى و اصول علم جامعه ‏شناسى كاملا ضرورى است؛ در عين حال كه بسيارى از مسائل و پديده‏ هاى مورد بحث و مطالعه در جامعه شناسى و زيرتخصص ‏هاى متعدد آن مانند جامعه ‏شناسى هنر، مسائل روزمره و مبتلابه جامعه و انسان‏هاست و از اين‏رو به طرزى فريبنده و اغواكننده در معرض تفكر و اظهارنظرات غيرتخصصى همگان قرار مى‏گيرند. البته بايد اذعان كرد كه اين خود يك پديده ‏ى اجتماعى كاملا طبيعى است، كما اين‏كه در مورد مسائل و پديده ‏هاى اقتصادى و پزشگى و روان‏شناختى و مهندسى و ترابرى و غيره نيز با آن روبه ‏رو هستيم. و در عين حال كه اصل آزادى انديشه و تعمق و پرسش حق انسان‏ها و بسيار حائز اهميت است و اصل اول زندگى اجتماعى به شمار می ‏رود، و می ‏بايست به آن احترام گذاشت؛ به همان اندازه می ‏بايست به ناكافی ‏بودن انديشه و تعمق غيرتخصصى نيز بذل توجه نمود.
نكته ى دوم اين‏كه هدف اصلى نگارنده در اين مقاله در وهله ‏ى نخست برداشتن گامى در جهت فتح ‏باب مجدد جامعه ‏شناسى هنر در جامعه‏ ى امروزى ايران است؛ باشد تا نياز به برقرارى مجدد اين رشته پس از يك دوران سكون برآورده شود؛ و هم اين‏كه در روشن ‏ساختن وجوه جامعه ‏شناختى هنر در كنار ساير وجوه آن، به‏ ويژه در جامعه ‏ى كنونى ايران، سهمى هرچند ناچيز ادا كرده باشد.كوشش نگارنده بر اين است كه در پاسخ به چهارده سؤال طرح ‏شده توسط نشريه‏ ى وزين بيناب، جامعه ‏شناسى هنر را آن‏گونه كه امروزه در جهان رايج است در ميان گذارد، در عين حال كه مكاتب و ديدگاه ‏هاى عمده‏ ى گذشته نيز لاجرم به بحث گذاشته خواهد شد.