فایل ورد قابل ویرایش

توضیحی مختصر از مقاله  :

معماري در كليساها

كليساي سان فرانسيكو يك بازسازي ساختار گوتيك كه مانند سانت آندن به گونه اي  بود كه سر در برخوردار از طاق پيروزي روحي را در خود داشت. و متأسفانه اين بنا ناتمام باقي مانده است.سانت آندن يك ساختمان بسيار ديناميك مي باشد. سر در پيروزي آن از كنتراست هاي شديدي برخوردار است. پيش آمدگي و نود نظم نيمستون ها وجود دارد كه عناصر معماري را نشان مي دهد اما ضرروتاً غير عملياتي مي باشند، بسيار كم عمق مي باشد. اين  است و بتاين با ارگ زياد تو رفته كه باعث فراهم شدن رواق بزرگ جلو در اصلي مي شود. اندازه اين درك در نماي مستقيم در دو روزنه مربع شكل در بالا مي باشد كه اطراف آن را شكل داده است. نور و سايه تأثير بسيار زيادي روي سطوح ساختمان دارد و اين بخاطر كم عمق بودن mouldings و عمق هشتي آن مي‌باشد. در قسمت داخلي را آلبرتي با  و راهروها سنتي را قرار داده بود.در عوض پيشرفت آهسته و ماهرانه اي از ارگ هاي بلند متفاوت و دروازه هاي مربع شكل كوتاه و تكرار نقش و نگار طاق پيروزي سر در وجود دارد.

دو تا از بهترين ساختمان هاي مشهور آلبرتي در فلورنس بالا زو و روسلي و در ماريا نووالا مي باشند. آلبرتي براي كاخ ترتيب هاي كلاسيك ستون ها را در سردر روسه سطح بكار برده است كه مربوط به سال 51-1446 مي‌باشند. در سانتا ماريا نوولا او مأموريت داشت تا اكوراسيون سرور را تمام كند. او حراج را در سال 1456 كامل كرده كار تا سال 1470 تمام نشدسردر سانتاماريا نووالا، سال 70-1456 را نشان مي دهد.قسمت پايين ساختمان از طاقچه هاي سبك گوتيك و كوراسپون مدرن چند رنگي را داشته است يك پنجره ocalar بزرگ در قسمت پايان رواق وجود داشته است كه مورد توجه قرار داده شده استآلبرتن به سادگي هر چيز كه قبلاً در جاي خود قرار داشت و سنت فلورئيتين را براي رنگارنگي كه به خوبي در صومعه سان گيوواني برقرار گرديده بود و محترم ترين ساختمان در شهر بود و احترام مي گذاشت اكوراسيون عمداً از مرمر چند رنگ بود كه بصورت سف اما داراي ترتيب بود كه با محفظه هاي منظم و نقش و نگار دايره اي ساخته مي شد كه به شكل پنجره مرور و گرد تكرار مي شد. و قرار بود دستگاه استاندارد در نسانس براي حل كردن مسئله ارتفاع هاي سقفي متفاوت پديد آيد و فضاي بين سطوح افقي و عمودي را در خود قرار دهد.

گسترش رنسانس در ايتاليا

در قرن پانزدهم محكمه هاي بعضي دولت هاي ايتاليايي ديگر مركزي براي گسترش فلسفه، هنر و معماري رنسانس تبديل شده بودند.در مانتوآ محكمه گنزاگا Gonzaga وجود داشت كه آلبرتي در كليساي بزرگ داراي سالن دراز سانت آندن وسان سباستينو را طراحي كرد.اربينو مركز مهمي با كاخ دوكي جديد بود كه در آنجا ساخته شده بود. فرارا تحت است Este در اواخر قرن پازدهم گسترش يافت به طوري كه چندين كاخ جديد مانند پلازو دي ديامانتي و پارازو و اسكي فاينو براي بورسودست ( Borso dEst) ساخته شده در ميلان تحت ويسكانتي سرتو سادي پاويا كامل شد و سپس تحت اسفورزا كاستلو اسفورز اسكو ساخته شد.در وينس، سان زاكاريا اولين سردر رنسانيسي خود را با دستان انتونيو كامبلو و مورو گوداسي كه در دهه ي 1480 شروع شد به دست آورد. گيووانتي ماريا ناسكانتو، معمار مجسمه سازي ورني معماري رنساني را در  با لوگيا كورمارو در باغ آلبيس كورنارو انجام داد.در جنوب ايتاليا استادان رنساسي توسط آلفا نزووي از آروگون بعد از پيروزيش بر پادشاه نابلز به نابلز خوانده شد. قابل توجه ترين مثال ها از معماري رنسانس در آن شهر كاپلا كاراك سيولو مي باشد كه بر امانته و پالازو اورسيني دي گراوينا نسبت داده مي شود كه توسط حبرئيل رانهلو بين سالهاي 1513 و 1549 ساخته شده است.

اوج رنسانس

 در اواخر قرن پانزدهم و اوايل قرن شانزدهم معماراني مانند برامانته، آنتونيو، دوسانگالو، يانگر و ديگران مهارت سبك تجديد بنا شده و توانايي براي به كار بردن آن در ساختمانهايي مانند كليسا و شهر پالازو را نشان دادند كه كاملاً با ساختارهاي دوران عقيق متفاوت بود. اين سبك دكوراسيون بيشتري داشت و تزئينات مجسمه سازي، گندها بسيار شاخص بودند. دوره معماري به عنوان اوج رنسانس معروف مي باشد كه با دوران رئونالدو، متيل آنجلو و رانائل تطابق دارد.برامانندرونا تو برامانته ( 1514- 1444) در اوربينو متولد شد و از نقاشي به معماري روي آورد. اولين حيات مهم خود را تحت لودوويكو اسفورزا، لوكيلان به دست آورد كه براي او تعدادي از ساختمانها را در خلال 20 سال ساخت. بعد از سقوط ميلان به دست فرانسه در سال 1499 برامانند به روم مسافرت كرد در آنجا او بيشترين موفقيت خود را تحت حيات پاپ به دست آورد.ظريفترين اثر معماري برامانتد در ميلان اضافه كردن صليب و هرايان بر كليساي صومعه ي سانتا ماريا دل گزاري مي باشد اين بناي آجري به گونه اي است كه تعداد زيادي از آن به سنت شمال ايتاليا مربوط به تعميرگاه هاي داراي گنبدهاي مربعي شكل مي باشد. ساختمان جديد تقريباً به طور داخلي طرح ريزي شده است به جزء در قسمت اصلي كه كليساي كوچك تا حد بيشتري از بازويي هاي كليسا گسترش دارد. گنبد نيمه كردي با قطر تقريباً بيست متر به طور پنهان در داخل يك ساقه گنبد هفت ضلعي بالا مي آيد كه در سطح بالاتر با روزنه هاي كلاسيك طاق مانند همراه مي باشد. كل قسمت خارجي جزئيات تزئين كاري شده با تزئينات سفال محلي را دارا مي باشد.

در روم برامانتد را خلق كرد كه به عنوان “جواهر معماري كامل” توصيف مي شود كه تم پيتو در صومعه سان پريو در مانتوريو مي باشد. معبد دايره اي شكل كوچك مكاني مي باشد كه در آنا ست پيتر شهيد شد و بنابراين مقدس ترين مكان در روم مي باشد. ساختمان سبكي را در خود دارد كه به باقي مانده هاي معبد وستا مقدست ترين مكان روم باستان شباهت دارد. آن هرماه با كنتراست فضايي با صومعه اي مي باشد كه در اطراف آن قرار دارد. مانند شكل بالا از قسمت نزديك صومعه به نظر مي رسد كه داراي ارگ و ستونهايي باشد شكلي كه از آن در نماي متكي به خد نمود پيدا كرده است.برامانته كار خود را در واكيتان ادامه داد در آنجا او كورتيلي با شكوه ست. داماسو و كورتيلي مربوط به بلوار را طراحي كرد . در سال 1506 طرح برامانته براي بازسازي پاپپ جوليس روم مربوط به كليساي بزرگ ست پيترز انتخاب شد و سنگ بناي آن گذاشته شد. بعد از فوت برامانته تغييرات زيادي را  آنجلو به عنوان معمار اصلي آنرا به چيزي نزديكتر به پيشنهاد اصلي برامانته تبديل ساخت

سانگالو

آنتونيو داسانگالو يانگر ( 1546-1485) يكي از خانواده مهندسين نظامي بود. معويش گيليانو يكي از افرادي بود كه نقشه را براي ساخت مجدد كليساي ست پيتر ارائه كرد و به طور خلاصه با رافائل معاون اجرايي بود.آنتوينودا سانگالو نيز طرحي را براي كليساي ست پيتر ارائه كرد و معمار اصلي بعد از فوت را نائل و موفقيت خود را با مشيل آنجلو به دست آورد.شهرتش به ارتباط او با كليساي ست پيتر مربوط نمي شود بلكه به ساختمان كاخ فارنيز بزرگترين كاخ در آن دوره مربوط مي شود كه در سال 1530 شروع شد. نمود بزرگي آن تا حدودي به اندازه ي خالص آن ( 5 متر طول در 5/28 متر ارتفاع) و به مشرف بودن مكاني رفيع و بلند پايه ي آن مربوط مي شود. همين طور او ساختماني از زيبايي خاص ميباشد. كه براي اين طور خانه ي بزرگ و لوكسي در آن زمان غير معمول بوده است كه به طور كلي از آجر كچ و سيماني بيش از سنگ ساخته شده باشد. بر خلاف ديوارهاي نرم صورتي رنگ سنگهاي بنفش در گوشه ها دروازه ي بزرگ ساده و تكرارهاي يكسان پنجره ها داراي جزئيات ظريف تأثير گذاري قوي، يك استاندارد جديدي از كاخ سازي را ارائه مي دهند. قسمت بالايي سه طبقه يك اندازه توسط ميشل آنجلو اضافه شده است. همين طور تا حدودي درست است كه اين ساختمان بزرگ آجر مي باشد شكوه جزئيات معماري آن فقط از سنگ معدن نيست بلكه از سالن بزرگ آن مي باشد.

رافائل

رافائل (1520-1483)، اوربينو، تحت پرو گينو در پروكيا قبل از اينكه فلورانس حركت كننده آموزش ديد و آن زماني بود كه معمار اصلي ست پيتر همراه با  آنتاتينو سانجالو كار مي كرد. همين طور او تعدادي از ساختمانها را طراحي مي كرد كه اكثر آنها توسط ديگران كامل شدند تنها تأثير گذار ترين اثر او بالازو پاندول فيني در فلورانس بود كه داراي دو طبقه با پنجره هاي درست برجسته شده از نوع  پرستشگاه بود كه هر مجموعه با نيم ستونهاي منظم، قرنيس، سنتوريهاي داراي ارگ تفاوتي و سنتوريهاي مثلثي نمود پيدا كرده بودند.

روش گرايي

روش گرايي تا حد گسترده اي با تمايلات متفاوت در كار ميشل آنجلو، كيليورومانو، ....